ชีวิต..ฉากสุดท้าย..

ละคร..ยังมีตอนอวสาน..

พระอาทิตย์...ขึ้นทิศตะวันออก..

ลาลับขอบฟ้า..ทางทิศตะวันตก..

ชีวิตของคนเราก็เช่นเดียวกัน..

มีการเกิด..เป็นจุดเริ่มต้น..

มีฉากสุดท้ายของชีวิต..เป็นตอนจบ..คือ..การตาย..

ฉากจริงของชีวิต..

ในแต่ละบท..แต่ละตอน..

เราได้แสดงบทบาท..

ได้ทำหน้าที่รับผิดชอบต่าง ๆ มากมาย..

ต่างคน..ก็ต่างแสดง..

ในแต่ละบทบาทของตนเอง..

ใครที่เรียนรู้บทบาทของชีวิตได้ดี..

ก็จะทำให้เข้าใจชีวิต..ใช้ชีวิตได้อย่างคุ้มค่า..

และได้เรียนรู้ถึงคุณค่าของชีวิตอย่างแท้จริง..

บทละครโดยทั่วไป..

ผู้แสดง..สามารถแสดงได้หลายบทบาท..

ไม่ว่าจะบทสุข..ทุกข์..เศร้า..เสียใจ..

ทุกบทได้สะท้อนถึงความรู้สึกของตัวผู้แสดง..ได้เป็นอย่างดี..

แต่บทละครของชีวิตเรา..

ความสุข..ความทุกข์..

ความสมหวัง..ความผิดหวัง..

ล้วนเกิดจากการกำกับควบคุมชีวิตของเราเป็นสำคัญ..

เมื่อถึงบทสุข..เราก็ยิ้มรับอย่างสุขใจ..

เมื่อถึงบททุกข์..เราก็แสนเจ็บปวดทรมาน..จนน้ำตาไหล..

เมื่อถึงบทสมหวัง..เราก็กระหยิ่มยิ้มหย่อง..อวดตัวอวดตน..

เมื่อถึงบทผิดหวัง..เราก็นั่งจับเจ่า..เศร้าโศกเสียใจ..ท้อแท้..สิ้นหวัง..

แต่บทบาทของชีวิต..

ที่เรากำลังเดินทางไปสู่วินาทีสุดท้าย..

ที่เรียกว่า..ฉากสุดท้ายของชีวิต..

เราควรถามใจตนเองอยู่เสมอว่า..ก่อนจะถึงฉากสุดท้ายของชีวิต..

มีสิ่งใดบ้างที่เรายังไม่ได้ลงมือ..

เมื่อคิดได้เช่นนี้..

ให้เราพยายามคิดต่อไป..ทุกวัน ๆ ว่า..

วินาทีนี้..คือ..ฉากสุดท้ายในชีวิตของเรา..

เราอย่าได้ประมาท..

จงเรียนรู้ถึงคุณค่าในชีวิต..อย่างเข้าใจ..

และใช้ทุก ๆ วินาทีของชีวิตนี้..

ให้คุ้มค่า..ให้ได้มากที่สุด..เท่าที่จะทำได้..

อ่านเพิ่มเติมได้ที่ : http://variety.teenee.com/saladharm/23039.html